Премногу мислам

Мислам дека го преспав животот. Мислам дека го испив животот и алкохолот кој доага паралелно со него. Мислам дека многу мислам.... Треба малку и chill out.... Доста беше progresive... Јеби га станица.... Ај одам да кулирам....

ПУСТА ЖЕЛБА

Сакам бебе!!! - рече Соња....

И јас сакам едно. - рече Марко....


А, како се прави бебе? - праша Соња...


Не знам. - збунето одговори Марко. Никогаш сум немал потреба да дознаам...


Најпосле се сети!!!


Ќе проверам на интернет!!!!!

Соња скокна од радост. Седнаа пред екранот и бараа....
Кога дознаа се обидоа прв пат, па втор, па трет .....
Излегуваа зајачиња, мали плишени мечиња, автомобили на батерии, сликовници, мали гитари, виолини, шминки за барбики ( за кои со мала доплата се добиваа и вистински барбики), лижавчиња, коњчиња за клацкање, најразлични видови на кукли, се, се, се.... Само бебето никако не сакаше да се појави.


САКАМ БЕБЕ!!!! - рикаше Соња од лутина.


НЕ БИВА!!!! НЕ ГЛЕДАШ ЛИ ДЕКА НЕ СМЕ СПОСОБНИ ЗА ТОА!!! - рикаше и Марко обидувајки се да ја надвика бесната Соња.


ТИ СИ НЕСПОСОБНО СУШТЕСТВО!!! - извика Соња и си замина.


Марко остана уште малку со подзината уста. Отиде кај прозорецот и ја гледаше Соња како се губи низ дворот во далечината.


Се отвори вратата. Една жена со блага насмевка и мил поглед долго го гледаше Марко, додека тој со поглед ја испраќаше последната сенка на Соња.


Пак се скаравте? - праша со зачудувачки милозвучен глас.


Мамо. Зошто со Соња не можеме да направиме бебе? - натажено праша Марко и започна да ги собира играчките расфрлани по целата соба. По изгледот на лицето на мајка му знаеше дека одговорот нема набргу да пристигне.

ЛИЦЕТО НА ВЕЛЕС

Велес како Велес... Ама има и лице. И тоа нешто слично како она на Марс (или пак се лажам). И да биде финтата поголема се наоѓа на рид кој мештаните го нарекуваат св. Илија. Е ај сега....

Благодарност до Google Earth за понудената помош!!!

КАРМА

Бебето ги отвори очињата и го погледна светот

не плачеше и не беше вознемирено

едноставно се насмевна и остави нежноста да го облие неговото лице

мрдна со рачињата и се роди нов ден

пушти едноставен тон и се роди нов свет

сега му преостана да започне да живее во него

во целата негова светлина

во целиот негов мрак

и да ја ужива таа чудна мешавина

и да ја живее со радост во срцето

се' дури не биде подготвено да го напушти

да го напушти со истата таа радост која го внесе во него

да ги отвори очињата

да мрдне со рачињата

да пушти едноставен тон...

Утре

Јаков се разбуди со силна главоболка. Тежок мамурлак. Рече од утре не пијам. Стана и отиде да се истушира. Целото WC беше како рајот на свињите. Впрочем таква беше и целата дупка ( како што милуваше да го нарече својот дом). Рече утре - генералка!!! Така мокар целиот се шеташе гол низ станот. Го отвори фрижидерот. Насекаде мувлосани работи, отворена конзерва паштета, полуизедено парче риба, еден скапан патлиџан. Се на се, незгодно за очи а уште понезгодно за нос. Го тресна фрижидерот. Не, не, не... Утре генералка, ОБАВЕЗНО!!! Најде една полупразна шоља кафе, ја зеде и седна на копјутерот. Почна да листа по игриците, одбра една, запали цигара и започна да игра. Му сметаше сонцето. Ги спушти ролетните и направи тотална темница. И играше, и беше задоволен и нервозен и среќен и пцуваше и пееше и.... Му заѕвони мобилниот. Како бе!!!! Кога летна денот? Ајде веднаш доаѓам!!! Навлече еден пар фармерки кои лежеа на подот, се мушна во патиките, ја грабна јакната и излета низ вратата.

Јаков се разбуди со силна главоболка. Тежок мамурлак. Рече од утре не пијам.

Барем да не зборував си помисли. Се насмевна. Стана и отиде да се истушира.