Кога програмерот пишува поезија

Ова е една постара песна што ја напиша еден мој ептен близок (како брат) другар, али програмер е.
Е сега видете каква беше (и е сеуште најверојатно) неговата визија за поезијата.

ЈАС СУМ. . .

Јас се прашувам колку ли е корен од 213
Јас слушам како некој работи на дигитрон во другата соба

Јас го гледам мојот стар дигитрон

ЈАС САКАМ ПОГОЛЕМ ДИГИТРОН!!!
Јас сум за никаде.

Јас се преправам дека решавам на ливче

Јас се чуствувам дека нема да решам ниту една задача

Јас допирам едно копче

Јас се грижам за него

Јас плачам оти во дигитронот нема батерии

Јас сум дрво.

Јас разбирам дека не мора се со дигитрон да се решава

Јас само кажувам дека е полесно

Јас сонувам за професионален дигитрон!

Јaс се обидувам да најдам батерија

Јас се надевам дека можеби тато ќе ми купи,

Јас сум безнадежен случај.

Јас се плашам од броеви со многу децимали

Јас мразам и квадратни равенки,

Јас сакам само природни броеви.

Јас одам на часови по математика одвереме - навреме.

Јас се смеам кога ќе помислам на плус и минус

Јас посакувам секој да има свој дигитрон,

Јас сум...

Песната беше напишана пред 5/6 години, пред програмерот и да помисли да стане програмер.

Поздрав Крки :)